20 juli 2011

Krishna & Radha

Met dank aan de Hare Krishna's ;-)

Mind.

Ik ben dus yogalerares. En heb dus een redelijk flexibel lichaam, dacht ik.
Tot ik naar de retraite ging en 's ochtends om 6.30 klaar stond voor de 2 uur durende sessie asana's.

Opeens lukt niks me meer: Moesten we voorover hangen en met onze neus naar de linkerknie - was ik al blij dat ik voorover hing! 
Wat een weerstand in mijn lichaam! 
Voor een deel kwam dat waarschijnlijk omdat ik maar een paar uurtjes had kunnen slapen. 
Maar was het andere deel mijn mind? Soms heb ik het idee dat mijn mind probeert om me zover mogelijk van het yogapad af te brengen als maar mogelijk is. En dat snap ik dan ergens niet; ik besef wel dat de mind het liefst alles bij het oude wil houden, maar ook als ik dan heel ongelukkig ben? De mind wil zich toch ook goed voelen?

Misschien moet ik uitleggen wat ik met 'mind' bedoel?
In de yogafilosofie gaan we er van uit dat de mens - de menselijke persoonlijkheid - is opgebouwd uit een lichaam, zintuigen, mind, ego en intellect.
Het lichaam en de zintuigen spreken voor zich. De mind, het ego en het intellect (in die volgorde) zijn het interne gedeelte; het gedeelte van het denken en voelen. 
De mind zit tussen de zintuigen en het ego en verwerkt de indrukken die de zintuigen opdoen. 
Het ego zorgt er voor dat we weten dat we zijn: "ik ben".
We zijn allemaal deel van het kosmische geheel; een deel van de kosmische energie en dus een deel van het goddelijke. We zijn allemaal - alle mensen (zielen) en de hele natuur - verbonden met elkaar.
En met het Goddelijke.
Alleen in onze hoedanigheid als mens (met een lichaam, zintuigen etc.) bewegen we op de aarde schijnbaar autonoom. We zijn verbonden in energie, niet in materie.
Om die schijnbare afscheiding te managen is er het ego, die er voor zorgt dat we weten dat dit lichaam bij mij hoort, dat ik het moet voeden en kleden tegen de kou. Dat ik me bewust ben van mezelf.
En als alles goed gaat wordt het ego aangestuurd door het intellect; waar het weten zit. 
Maar soms laten we de mind (zwaar beïnvloed door de zintuigen) de overhand nemen. Zodat we bijvoorbeeld een te grote hoeveelheid eten en 's avonds er niet van kunnen slapen.
Je weet (intellect) dat teveel chocolade niet goed voor je is, toch eet je een halve reep op. Want het is zo lekker! Daar laat je je dus beïnvloeden door de mind.

Die mind die speelt spelletjes met je; houdt je voor de gek.
Hij haalt alles uit de kast om zijn wil op te leggen. 
Je moet een grote afwas doen, maar dat boek uitlezen is ook belangrijk want dat moet terug naar de bibliotheek. En je mag best even zitten en rustig aan doen. Even rust nemen en je boek uitlezen is ook heel goed! En dan mag je daar ook best een chocolaatje bij nemen. Want je moet ook lief zijn voor jezelf. Etcetera.

Je kan het zo gek niet bedenken of de mind doet het wel ;-)
En dus denk ik voor een deel dat de weerstand die ik voelde in mijn lijf mijn mind was.
En dus ging ik door. Wel rustig aan en niet over grenzen gaan, want die weerstand is natuurlijk wel aanwezig in je lichaam. Sommige oefeningen gingen heel gemakkelijk maar anderen waren zwaar. En dan hoorde ik mezelf denken; kom er maar uit, je hebt er lang genoeg in gestaan, doe maar rustig aan.
Mind! Shut up! Gewoon blijven staan!!!

Met als gevolg dat ik iedere dag stijver en stijver werd.
Ik dacht dat zo'n retraite je soepeler moest maken!
Maar ook de frustratie die opgeroepen werd door dat steeds stijvere lichaam komt door de mind! Neem het gewoon hoe het is. Ben.
Stijf of niet; doe de oefeningen, kijk hoever je komt. Het is prima!
Laat je niet uit het veld slaan door wat je mind 'denkt' - ga naar je kennis: WEET!
Wat dan ook de reden is van je stijfheid, probeer het los te laten. Werk langzaam naar je doel te. Blijf op je pad. 
De stijfheid zit in je lichaam, niet in je ziel. Werk met je lichaam, doe de asana's.



We doen de asana's om ons lichaam voor te bereiden op meditatie, zodat we in meditatie-zit steeds langer kunnen te zitten, zonder dat ons lichaam/de mind ons uit onze concentratie kan halen. Dat is het doel van de asana's.
Dus werk ik met mijn lichaam; mijn tempel. Ik houd 'm schoon, van binnen (voeding & pranayama) en van buiten, maak ik 'm flexibel (asana's) en probeer ik ook mijn mind, ego en intellect zuiver te houden.
Ik ga zitten op de grond, op mijn mat, in mediatie-zit (de halve lotus) en focus.



14 juli 2011

Terug.


Ben weer terug aan het schrijven EN ben net terug van een 5 daagse yogaretraite.
Dus: terug.
Omdat een vriend me vertelde dat veel mensen naar je website komen via blogs, ben ik gaan bloggen. Maar dan heb je het dus de hele tijd over jezelf; of over aan jezelf gerelateerde onderwerpen.
En mijn blog zou gaan over yoga. Met yoga ben je dus aan jezelf aan het werken. En dan gaat het dus weer over jou. 
Nu voel ik me helemaal niet zo interessant. Dus hoe zo'n blog te vullen?

In de tussentijd, tussen mijn laatste bericht en nu, zag ik de film "Julie & Julia". (Ik houd heel erg van kook-films; films over eten, koken, proeven. Zelfs als ze heel erg fout zijn zoals "Just Desserts"... Maar da's eigenlijk prive... hihi.) 
"Julie & Julia" gaat deels over een blogger (Julie) die alle recepten uit het kookboek van Julia Child (Meryl Streep: fenomenale rol, helemaal super!) gaat maken en daarover gaat bloggen.
Bah, dacht ik toen, stomme blogger; "Get a life".
En toen realiseerde ik me: Oeps! Ik ben ook blogger............. Hmmmmmmmmgrrrrrrrrrrr.
Vandaar de stilte.

Maar nu ben ik weer terug, uit de stilte.
Ik deed de afgelopen 5 dagen een retraite met als thema "De stilte in jezelf".
En ik merkte dat de mensen daar heel erg geinteresseerd waren in elkaars ervaringen.
Met deze blog deel ik mijn ervaringen.
Mijn ervaringen als beginnend yogajuf, als yogabeoefenaar, yogi. Mijn worstelingen met mijn lichaam, mijn mind en meditatie.
Da's misschien helemaal niet zo ego-gecentreerd. Door open te zijn, ervaringen te delen en eerlijk te zijn kan je misschien de ander sterken op zijn of haar eigen pad?
Kunnen we samen lachen om mijn stommiteiten en gebreken. 
Misschien herken je wel wat?

GOED.

Ik was dus 5 dagen in de Ardennen, in de spirituele gemeenschap van Radhadesh - het land van Radha, de "vrouw" van Krishna en de belichaming van Krishna's verzorgende liefde.
Inderdaad, ik was bij de Hare Krishna's.

Nu ga ik niets vertellen over de Hare Krishna beweging of Radhadesh, dat zou een veel te lang verhaal zijn. Ik zeg je alleen: ga er heen en oordeel zelf. En vergeet er niet te eten! Heerlijk!
Zoals de bakker daar zei: ze noemen de Hare Krishna's ook wel de religie van de maag!

Het was een erg goede sfeer en bij deze bedank ik alle mensen van Radhadesh voor hun hulp en inzet!

Het programma was als volgt:
's Ochtends vroeg yogales + meditatie en na een korte pauze een lezing van mijn leraar Ron van der Post. Daarna ontbijt en vrije tijd.
's Middags 2 uur meditatieles en aansluitend avondeten.
Na het eten satsang; lezing en mogelijkheid tot vraag en antwoord.
In volgende berichten zal ik je vertellen over mijn pijnlijke rug, de wervelingen van mijn mind en hoe ik me na de 5 dagen voelde.